MIÓD WRZOSOWY
MIÓD WRZOSOWY
Miód wrzosowy w stanie płynnym ma barwę bursztynowo-herbacianą i konsystencję galaretowatą,
Jego przechodzenie ze stanu roztworu koloidalnego do stanu galaretowatego, zwanego żelem zachodzi dzięki dużej zawartości dekstryn, które w połączeniu z białkami
(a w miodzie wrzosowym jest ich także stosunkowo dużo) przyczyniają się do powstania żelu.
Ma silny zapach kwiatu wrzosu, swój intensywny aromat zawdzięcza ok. 120 substancjom chemicznym (olejki eteryczne pochodzące z nektaru).
W smaku jest mało słodki, ostry, gorzkawy .
Krystalizuje przeważnie dość szybko, przybierając konsystencję drobnokrystaliczną i barwę żółtopomarańczową lub żółtobrunatną.
Zawiera dużo wolnych aminokwasów (w tym wszystkie egzogenne) i enzymów
(w badanych próbkach stwierdzono obecność 15 enzymów).
W miodzie wrzosowym wysoka jest zawartość biopierwiastków (wykryto ich aż 47
w formach dobrze przyswajalnych), występują roślinne hormony wzrostu i neurohormony.
Miód zawiera również stosunkowo dużo witamin z grupy B, natomiast jest ubogi w witaminę C.
Aktywność antybiotyczna miodu wrzosowego jest na poziomie miodu spadziowego
i nektarowo-spadziowego oraz nieco niższa od miodu lipowego i gryczanego.